ମୋର ସବୁ କାହାଣୀ ପଢ଼ୁଥିବା ପାଠୁଆ ମାନଙ୍କୁ ସ୍ଵାଗତ ଜଣାଉଛି । ମୋ ନାଁ ଲିଗ୍ଧା, ଘର ପୁରୀ । ହେଲେ ଏବେ ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେଲା ରାୟଗଡ଼ାରେ ରହି ପଢୁଛି । ଆଜି ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋ ସହ କଣ ସେଦିନ ଘଟିଥିଲା ତାହା ତୁମକୁ କହିବି । ଏହାକୁ ମଜାଳିଆ ଭାବରେ ନିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ଏ ବିଷୟରେ ମୁଁ କାହାକୁ କହିନି ।
ମୁଁ ମୋ +୨ ସାରିବା ପରେ ରାୟଗଡ଼ା ମହିଳା କଲେଜରେ ଏପ୍ଲାଇ କରିଥାଏ । ମୋର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ବି ଘର ଲୋକଙ୍କ ଚାପରେ ସେଠାରେ ଆଡ୍ମିସନ କରିବାକୁ ଘରେ ବାଧ୍ୟ କଲେ । କାରଣ ମୋ ମାଉସୀ ରାୟଗଡ଼ାରେ ରୁହନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଠିକ କଲି ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ । +୨ ପରେ ମୋତେ ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ seat ମିଳିଗଲା । ତା ପରେ ମୁଁ ବାହାରି ପଡିଲି ରାୟଗଡ଼ା ଯିବା ପାଇଁ ।
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ନୂଆ କରି ଏକା ମାଉସୀ ଘରକୁ ଯାଉଥୁଲି । ସବୁବେଳେ ମୁଁ ଆଉ ମୋ ଘର ଲୋକ ସାଥ୍ ହୋଇ ଯାଉଥିଲୁ । ମୋତେ ଟିକେ ଏକା ରହିବା କିମ୍ବା ଏକା କରି କୁଆଡେ ଯିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନି । ଷ୍ଟେସନରେ ପହଞ୍ଚି ଗୋଟେ ସାଙ୍ଗ ଖୋଜୁଥାଏ କିନ୍ତୁ, କେହି ବି ମିଳିଲେଣି । ମୋ ଟିକେଟ ତପସ୍ବିନୀ ଏକ୍ସପ୍ରେସ ୮.୩୦ରେ ପୁରୀରୁ ଛାଡିବାର ଥିଲା ହେଲେ ସେଦିନ ଟିକେ ଲେଟ ଥିଲା। ମୋ ପାଖ seat ରେ କେହିବି ଝିଅ ପିଲା ନଥିଲେ ମୁଁ ଏକା । ହେଲେ ଗୋଟେ ବଙ୍ଗାଳୀ ପିଲା ଶିବମ, ମୋତେ ଆଗ ପଚାରିଲା କୁଆଡେ ଯିବ? ମୁଁ କହିଲି କଲିକତା। ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ଆମେ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ହେଇଗଲୁ । କହିଲେ ଆପଣ ବିଶ୍ବାସ କରିବେନି ତାର କଥାବାର୍ତ୍ତା ଜମାରୁ ଓଡିଆ ଲୋକ ଭଳି ଜଣା ପଡୁଥାଏ । ହେଲେ ପରେ ସେ ମୋତେ ବଙ୍ଗାଳୀ ବୋଲି କହିଲା ।
ମୁଁ ମୋର ବୋଉ ଦେଇଥିବା ପରଟା ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ମୁଁ ଶୋଇବାକୁ ଲାଗିଲି । ଶିବମ ର ଉପର seat ରେ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମୋର ତଳେ । ସେଦିନ ସେ ରାତିରେ ମୋ seat ରେ ପ୍ରାୟ ରାତି ୧୨ ପର୍ଯନ୍ତ ବସିଥାଏ ଆଉ ମୋତେ ସେମିତି ଦେଖୁଥାଏ । ମୁଁ ପୁରା ନିଦରେ ଶୋଇବା ଭିତରେ ସେ ମୋ ଦେହକୁ ଆଉଁସ ଥାଏ । କିଛି ସମୟ ପରେ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ।
ମୁଁ ଉଠିପଡି କହିଲି କଣ କରୁଛ ଏଇଠି ଶୋଇବ ଯାଉନ । ସେ କହିଲା ଆଜି ମୋତେ ନିଦ ନାହିଁ କହି ଏମିତି ମୋତେ
ଦେଖୁଥାଏ ମୋତେ ସତରେ ଲାଜ ଲାଗୁଥାଏ। ସତରେ ମୋ ଦୁଧର ସାଇଜ ବରାବର ୩୬ ହେବ । ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ସେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଦେଖ୍ ତା ବାଣ୍ଡ ହଲଉଛି ବୋଧେ । ପୁଣି ମୁଁ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ କହିଲା ” ତମେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଚ୍ଛ ମୋତେ । ତମର କେହି ବଏ ଫ୍ରେଣ୍ଡ ନାହାନ୍ତି?”
ହେ ଭଗବାନ ୟେ କି ଅଜବ ପ୍ରଶ୍ନ ? କେଇ ମିନିଟ୍ ର ଦେଖାରେ ୟାକୁ ପ୍ରେମ ହେଇଗଲା । ମୁଁ ଆଉ କିଛି ତାକୁ ଜବାବ ଦେଇ ପାରିଲିନି । ତୁରନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ମୁଁ ତାକୁ ଯେତେ ମନା କଲେ ବି ସେ ଛାଡ଼ିଲାନି । ମୁଁ ଖାଲି ମନେ ମନେ ରାଗୁଥାଏ ଆଉ କିଛି କହି ହେଉନଥେ। ମୁଁ ବି ସତରେ କାହାକୁ ପ୍ରେମ କରିନି । ଗେହିଁଲେ କେମିତି ଲାଗେ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଆଉ ମୁଁ ବେଳେ ବେଳେ କଲେଜରେ ଆମେ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମିଶି ପର୍ନ ଭିଡିଓ ଦେଖୁଥିଲୁ ହେଲେ ଏ କଥା କାହାକୁ କହିନୁ । କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ସେ ମୋତେ କାହିଁ ଭଲ ଲାଗିଲା। ରାତି ପ୍ରାୟ ୨ କି ୩ ହେବ – ଶୀତ ବି ଟିକେ ଟିକେ ଲାଗୁଥାଏ ହେଲେ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଥିଲା ମୋତେ ମଜା ଲାଗିଲା ମୁଁ କିଛି କହିଲିନି ।
ଏମିତି କରି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ଓଠକୁ ଚୋବାଇ ଚୁଚୁମିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଆଉ ମୋ ଦୁଧର ମୁଣ୍ଡିକୁ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ – ” ହେ ଭଗବାନ ! ଇଏ କେତେ ବେଧୁଆ ଟାଏ । ଏମିତି ଟ୍ରେନରେ ହଠାତ । ମୋତେ କିଛି ବୁଦ୍ଧି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ । ସେ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ ଆଉ ମୋ ଦେହର ତାତି ବଢିବାରେ ଲାଗିଥାଏ ଓ ଦେହ ବହୁତ ଜୋରେ ଥରୁଥାଏ । ମୁଁ ପୁରା ଗରମ ହେଇ ଧଇଁ ସଇଁ ହେଉଥାଏ ଓ କି ଗରମ କରୁଥାଏ ସେ । ମୁଁ ପୁରା ଝାଳରେ ଓଦା ହେଇଗଲି ତାକୁ ଆହୁରି ଜୋରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଗରମର ମଜା ନେଉଥଲି।
ଠିକ ଏହି ସମୟରେ ଗୋଟେ ଭେଣ୍ଡର Tea ନେଇ ଆସୁଥାଏ । କାରଣ ସେତେବେଳକୁ ପାଖାପାଖ ୪.୩୦ ହୋଇଥାଏ । ଆମେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହୋଇଗଲୁ ହେଲେ ଆଉ ସେ ବଗିରେ କେହି ଉଠି ନଥିଲେ । ଆମେ ବଞ୍ଚିଗଲୁ, ସେଦିନ ଅବଶ୍ୟ ଆମେ ଗିହା ଗେହି ହେଇ ପାରିଲୁନି ହେଲେ ମୋ ବିଆ ପୁରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ କଣ କରିବି, ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ କେମିତି ଜଲ୍ଦି ରାୟଗଡା ପହଞ୍ଚିବ ଆଉ ମୁଁ ପଳାଏ । ଟ୍ରେନ ତ ଦିନ ଗୋଟାଏରେ ଲାଗିବ ।
ମୁଁ ଓହ୍ଲାଇବା ପର୍ଯନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖରେ ବସିଥାଏ ଓ ଖାଇବାକୁ ବି ଦେଉଥାଏ ଆଉ ବେଳେ ବେଳେ କେହି ନଦେଲ ଭଳି ମୋ ଜଂଘକୁ ଆଉଁସୁ ଥାଏ । ଏମିତି ଆମେ ନମ୍ବର ଦିଆନିଆ ହେଇଛୁ। ମୁଁ ମାଉସୀ ଘରକୁ ଆସି ତା କଥା ଭାବୁଥାଏ ସତରେ କେତେ ଭଲ ପିଲା ଯଦି ସେଦିନ ଗେହିଥାନ୍ତା ତାହାଲେ ମୋ ବିଆକୁ ପୁରା ଶାନ୍ତି ମିଳିଥାନ୍ତା । ତା କଥା ଭାବିଲେ ମୋ ବିଆରୁ ପାଣି ବାହାରି ଯାଉଛି।
ଏବେ ତ ବହୁତ କିଛି କହିଦେଲି ଆହୁରି ବି ଅଛି ଆମେ କେମିତି ରାୟଗଡାରେ ଦେଖା ହେଇ ଓୟୋ ରୁମ୍ ନେଇଥିଲୁ ଆଉ ମୁଁ କେମିତି ଗାଣ୍ଡି ମରେଇଲି ପାର୍ଟ-୨ ରେ କହିବି । ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ବହୁତ ଜକ୍ଟି ଲେଖୁବି ।
ନୂଆ ଷ୍ଟୋରୀ ପଢ଼ନ୍ତୁ :ବାପା ଅନ୍ଧାରେ ଅନ୍ଧାରେ ସେ ମୋ ବଆକୁ ମେଲେଇକ ତାଙ୍କର ବାଣ୍ଡକୁ ପସେଇଦେଲେ
